فصل 2
1 « و هرگاه كسی قربانی هدیۀ آردی بجهت خداوند بگذراند، پس قربانی او از آرد نرم باشد، و روغن بر آن بریزد و كندر بر آن بنهد.
2 و آن را نزد پسران هارون كهنه بیاورد، و یك مشت از آن بگیرد یعنی از آرد نرمش و روغنش با تمامی كندرش و كاهن آن را برای یادگاری بسوزاند، تا هدیۀ آتشین و عطر خوشبو بجهت خداوند باشد.
3 و بقیۀ هدیۀ آردی از آن هارون و پسرانش باشد. این از هدایای آتشین خداوندقدس‌اقداس است.
4 و هرگاه قربانی هدیۀ آردی پخته شده‌ای در تنور بگذرانی، پس قرصهای فطیر از آرد نرم سرشته شده به روغن، یا گِرده‌های فطیر مالیده شده به روغن باشد.
5 و اگر قربانی تو هدیۀ آردی بر ساج باشد، پس از آرد نرم فطیر سرشته شده به روغن باشد.
6 و آن را پاره‌پاره كرده، روغن بر آن بریز. این هدیۀ آردی است.
7 و اگر قربانی تو هدیۀ آردی تابه باشد از آرد نرم با روغن ساخته شود.
8 و هدیۀ آردی را كه از این چیزها ساخته شود نزد خداوند بیاور، و آن را پیش كاهن بگذار، و او آن را نزد مذبح خواهد آورد.
9 و كاهن از هدیۀ آردی یادگاری آن را بردارد و بر مذبح بسوزاند. این هدیۀ آتشین و عطر خوشبو بجهت خداوند است.
10 و بقیۀ هدیۀ آردی از آن هارون و پسرانش باشد. این از هدایای آتشین خداوند قدس‌اقداس است.
11 « و هیچ هدیۀ آردی كه بجهت خداوند می‌گذرانید با خمیرمایه ساخته نشود، زیرا كه هیچ خمیرمایه و عسل را برای هدیۀ آتشین بجهت خداوند نباید سوزانید.
12 آنها را برای قربانی نوبرها بجهت خداوند بگذرانید، لیكن برای عطر خوشبو به مذبح برنیارند.
13 و هر قربانی هدیۀ آردی خود را به نمك نمكین كن، و نمك عهد خدای خود را از هدیۀ آردی خود بازمدار، با هر قربانی خود نمك بگذران.
14 و اگر هدیۀ آردی نوبرها بجهت خداوند بگذرانی، پس خوشه‌های برشته شدۀ به آتش، یعنی بلغور حاصل نیكو بجهت هدیۀ آردی نوبرهای خود بگذران.
15 و روغن بر آن بریز و كندر بر آن بنه. این هدیۀ آردی است.
16 و كاهن یادگاری آن را یعنی قدری از بلغور آن و از روغنش با تمامی كندرش بسوزاند. این هدیۀ آتشین بجهت خداوند است.