عیسی مسیح به ما محبت کرد و محبتش را با دادن خود بخاطر ما نشان داد. از اینجا مشخص می شود که محبت تنها در حرف نیست، بلکه عملکرد و بخشیدن می طلبد.
شاید حرفی به کسی بزنید، تشویقش کنید، قسمتی از زمانتان را به او بدهید، پول بدهید و غیره. اما موضوع این است که محبت آماده دادن است و آماده حمایت در حین احتیاج است. همانطور که در اول یوحنا 3: 16-17 می گوید:
اول یوحنا 3: 16-17
" از اين امر محبّت را دانسته ايم كه او جان خود را در راه ما نهاد و ما بايد جان خود را در راه برادران بنهيم. لكن كسي كه معشيت دنيوي دارد و برادر خود را محتاج بيند و رحمت خود را از او باز دارد، چگونه محبّت خدا در او ساكن است؟"
عیسی محبت خود را با دادن جانش برای ما نشان داد. محبت مفهومی نظری نیست بلکه چیزی است که باید در اعمال آشکار شود. همانطور که اول یوحنا 3: 18 می گوید:
اول یوحنا 3: 18
" اي فرزندان، محبّت را به جا آريم نه در كلام و زبان بلكه در عمل و راستي.؟
محبت ما نباید در کلام و زبان، بلکه در عمل و راستی باشد. نباید در حد نظری بلکه در حد عملی باشد. این سخن شبیه چیزی که در یعقوب 2: 15-16 می خوانیم نیست:
یعقوب 2: 15-16
" پس اگر برادري يا خواهري برهنه و محتاج خوراك روزينه باشد، و كسي از شما بديشان گويد: «به سلامتي برويد و گرم و سير شويد»، ليكن مايحتاج بدن ايشان را ندهد، چه نفع دارد؟"
محبت زبانی و دانستن "نظریه" های مربوط به محبت بسیار آسان است. مثلاً اینکه بگوییم "خدا برکتت دهد". نه، این چیز بدی نیست. اما باید هنگام نیاز با اعمال لازمه هم همراه شود. همانطور که غلاطیان 5: 13 می گوید باید یگدیگر را به محبت خدمت کنیم. نباید نسبت به یکدیگر بی تفاوت باشیم و وقتی یکی از اعضای بدن به حمایت ما احتیاج دارد شانه خالی کنیم.
با گفتن سخنان بالا برخی شاید این سوال را مطرح کنند که چطور باید بدانیم که فرد مورد نظر واقعاً به حمایت ما احتیاج دارد و چطور می توانیم بدانیم که کسی که حتی نیاز هایش را نمی دانیم به ما احتیاج دارد؟ پاسخ این است که از طریق روح خدا می فهمیم. خدا روح خود را در ما گذاشته است تا اگر لازم است کاری را انجام دهیم به ما بگوید و بگوید که کی و چطور آن کار را انجام دهیم. همانطور که فیلیپیان 2: 13 می گوید:
فیلیپیان 2: 13
" زيرا خداست كه در شما برحسب رضامندي خود، هم اراده و هم فعل را بعمل ايجاد مي كند."
خدا روح خود را در ما نهاده و از طریق آن کار می کند. بنابراین باید به رهنمود های روح خدا گوش دهیم و بگذاریم که در ما عمل کند. محبت به این معنا نیست که هر فکری به سرم رسید را انجام دهم، چون شاید من آن عمل را سودمند می پندارم. محبت به این معناست که من آماده و در دسترس هستم تا به محبت، هرچه را که روح خدا می گوید انجام دهم و این کار را برای هر کسی که به من نشان دهد بکنم. بنابراین به هرکه سر راهم سبز شد و طلب پول کرد کمک نمی کنم، زیرا شاید واقعاً به آن نیاز نداشته باشد. در عوض به آن کس و یا برای آن هدفی پولم را می دهم که خدا به من می گوید. خدا می داند که چه کسی واقعاً نیازمند است و که نیست. او می داند که چه کسی به حمایت احتیاج دارد و که ندارد. او می داند که چطور محبت ما را به بهترین نحو به عمل برساند.
بنابراین خلاصه این می شود که: محبت واقعی فقط در سخن نیست. بلکه عمل می کند و یا حاضر است که هر زمانی که احتیاج باشد تحت هدایت روح القدس عمل نماید.
