مسیح فرمود جهنم جایی است که کرم های آن ها نمی میرند و آتش هیچگاه خاموش نمی شود (مرقس فصل 9 آیه 48). آیا در جهنم حیواناتی مانند کرم وجود دارند؟

آنچه مسلم است مسیح به کرم روی زمین و سایر حیوانات اشاره نکرد. در دوران باستان، نویسندگان و معلم ها به حیوانات صفات انسانی را نسبت می دادند. مثلا در اثر معروف "کلیله و دمنه"، روایات از زبان حیوانات نقل می شوند.

مسیح نگفت:"جایی که کرم ها نمی میرند". بلکه او فرمود:"جایی که کرم های آن ها نمی میرند." "آن ها" یعنی کسانی که گناهکلر هستند و بدون توبه می میرند (آیات 42- 47). "کرم ها" نمادی از گناهان بشر است که هم چنان شخص گناهکار را بعد از مرگ رها نمی کنند. آن شخص حتی در جهنم نیز گناهانش را تا ابد یدک می کشد، زیرا گناهانش توسط خدا پاک و زدوده نشده است.

عیسی به وجود مکانی به نام جهنم اعتقاد داشت. مکانی که در آن عذاب جاودان و مجازات عادلانه مقرر شده است (لوقا فصل 16 آیه 19). وقتی درباره جهنم گفتگو می کنیم، احساس ناخوشایندی ما را آزار می دهد. با این توصیف، باید پذیرفت که "جهنم" بخشی از تعلیم کتاب مقدس است. این سئوال همواره مطرح می شود: چگونه خدایی نیکو و مهربان، انسان را به جهنم می فرستد؟

ابتدا باید نگرش غلط از خدای مهربان را تصحیح کرد: مهربانی خدا به آن معنا نیست که انسان ها هر کاری بخواهند انجام دهند و واکنش خدا سکوت و بی تفاوتی باشد. این نگرش با شخصیت مقدس و عدالت خواهی خدا کاملا در تضاد است. شما بارها توسط والدین تان به علت خطا و نااطاعتی تنبیه شده اید. اما تنبیه شما توسط والدین به آن مفهوم نیست که آن ها به شما مهر و محبت نداشتند.

تاریخ نشان داده که انسان ها مسئول بروز گناه و مرگ در عالم هستی بوده اند. نباید از یاد ببریم که خطاهای بشریت نیز موجب بسیاری از بدبختی ها و رنج ها در جهان امروز است. متاسفانه تقلب و کلاهبرداری، دروغگویی، دزدی و خودخواهی که وجه مشخصه جامعه امروز ما هستند، همگی محصولی از رنج را به بار می آورند.

دشوار است که خدا را مسئول این ها بدانیم. این رنج ها ریشه هاش در خطایای انسان است، بنابراین، قابل توجه است که چه مقدار از رنج در اثر این امر پدید می آید.

گناه عواقب و پیامدهای وحشتناکی دارد، همان گونه که رفتار نیکو تاثیر مثبت و مفیدی بر خانواده و جامعه می گذارد. اگر مردم گناه کنند و قوانین را نادیده بگیرند و اتفاقی رخ ندهد، اطاعت از خدا معنا و مفهوم خود را از دست می دهد. به عبارت دقیق تر، مشکلات جهان ناشی از خدا نیست، بلکه ریشه آن افراد خطاکار می باشند. کسانی که خودرای و نامطیع می باشند. افرادی که قلب شان از آن خدا نیست.

خدا به ما اراده آزاد داد که به او و مردم محبت کنیم. اما محبت خدا و اطاعت از فرمان الهی تحمیلی نیست. او به زور ما را وادار نمی کند تا از احکام او اطاعت کنیم. اما اجازه می دهد تا با عواقب وخیم انتخاب خودمان روبرو شویم. هم چنین او مردم را مجبور نمی کند که به بهشت بروند. انتخاب با انسان ها است.

بنابراین، خدا کسی را به جهنم نمی فرستد. ما خودمان خود را به آن جا می فرستیم. خدا هر کاری لازم را برای ما انجام داده است تا بخشیده شویم، فدیه بیابیم، طاهر شویم و برای آسمان مناسب گردیم. تنها چیزی را که باقی می ماند این است که هدیه نجات را از خدا دریافت کنیم. حتی خدا ما را با مشکلات و بحران ها مواجه می سازد تا به خود آییم، از خودخواهی و ارتکاب گناه دست برداریم و به سوی خدا بازگشت نماییم. اگر آن را رد کنیم، خدا راه دیگری نخواهد داشت جز این که انتخاب خودمان را به ما دهد.

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ