واژه فیض که در کتاب مقدس به کار رفته است ترجمه واژه یونانی "چریس" می باشد. "چریس" در یونانی یعنی "لطف آزادانه به شخصی نالایق". در کتاب مقدس نیز به معنای " لطف خدا به افرادی نالایق " است. از آنجایی که بسیاری از مردم فیض و اعمال را با هم اشتباه می گیرند، بسیار مهم است که درک صحیحی از معنای واژه "فیض" داشته باشیم.

فیض و اعمال دو چیز کاملاً متفاوتند. رومیان 4: 4 می گوید:

رومیان 4: 4

" امّا کسي که کار مي‌کند، مزدش حق او شمرده مي‌شود، نه هديه. "

این آیه می گوید وقتی کسی برای چیزی کار می کند، آن چیز که در ازای کار دریافت می شود، پاداش اوست. بنابراین این پاداش از روی فیض و به عنوان هدیه به او داده نشده است. زیرا که شخص برای آن کار کرده است و مستحق آن است. به همین طریق، وقتی کلام خدا می گوید که چیزی از روی فیض به ما داده شده است به این معناست که آن چیز به عنوان هدیه داده شده است. چیزی که نه نه آنرا به دست اورده ایم و نه برایش کاری کرده ایم. بنابراین واضح است که چیزی ممکن است از طریق کار و اعمالمان بدست آید و یا از طریق فیض. نمی شود چیزی در عین حال هم از طریق فیض و هم از طریق اعمال حاصل شود. سختی فهم و قبول این موضوع باعث شده تا بسیاری از مسیحیان بجای اینکه از چیزی که به عنوان فیض به آنها داده شده لذت برده و آنرا در پرستششان به خدا به کار ببرند در تلاش بدست آوردن همان چیزی باشند که از پیش آنرا دارند.

متن دیگری که به وضوح تفاوت میان فیض و اعمال را نشان می دهد، رومیان 11: 6 است. در آنجا می خوانیم:

رومیان 11: 6

" امّا اگر از راه فيض باشد، ديگر بر پايه اعمال نيست؛ وگرنه( از طریق اعمال) فيض ديگر فيض نيست. "

این آیه بار دیگر همان چیز را به ما می گوید: اگر چیزی از طریق اعمال کسب شده است پس نمی تواند از فیض باشد و بالعکس. "وگرنه فیض دیگر فیض نیست" !!! کلام خدا چه صاف و روشن است. بسیاری از ما وقتی به سراغ کلام خدا می رویم، فکر می کنیم چیزی که می خوانیم باید معنایی غیر از چیزی داشته باشد که می گوید! باید بدانیم که کلام خدا چیزی را می گوید که منظورش است و منظورش هم همانی است که می گوید. این بخاطر عدم قبول موضوع از سوی ماست که همه چیز عجیب به نظر می رسد، هدیه پاداش تعبیر می شود و فیض با اعمال اشتباه گرفته می شود. ما با این ایده قبلی به سراغ کلام می رویم که ما باید کاری کنیم تا موقعیتی خوب در پیشگاه خدا داشته باشیم و وقتی می بینیم که کلام خدا می گوید موقعیت خوب در پیشگاه خدا از طریق فیض و دستاورد های عیسی مسیح و طبق ایمانمان داده می شود، آن وقت است که به شک می افتیم که چه چیز در رابطه با کلام خدا اشتباه است. در صورتی که باید سوال کنیم که چه چیز در رابطه با پیش فرض های ما غلط است. همیشه باید بدون ذهنیت های قبلی به سراغ کلام خدا بروید. باید با این نیت به سمت کلام خدا بروید که افکار خود را با آن مطابقت بدهید و نه کلام را با افکار خود. در خصوص موضوع نجات و پارسایی، و سردرگمی های زیاد در این باره، شکی نیست که خدا توجه زیادی به خرج داده تا به ما بگوید که وقتی می گوید فیض دقیقاً قصد تمایز میان فیض و اعمال را دارد !

حال آیا این بدین معناست که خدا نمیخواهد که ما اعمال نیک انجام دهیم؟ حاشا ! در حقیقت او ما را برای انجام اعمال نیک آفرید و آن اعمال را هم برای ما فراهم کرده است. (افسسیان 2: 10 ). اما چیزی که می خواهم در اینجا مورد تأکید قرار دهم این است که ما در ایمان مسیحی از ابتدا پارسا و نجات یافته ایم و همین که در همنشینی با خدا رشد می کنیم، اعمال نیکو به عنوان ثمره این همنشینی ظاهر می شوند. این اعمال هم اعمالی نیستند که ما در نظر گرفته باشیم تا برای خدا انجام دهیم، بلکه اعمالی که "خدا برای ما مهیا کرده است" ( افسسیان 2: 10). بسیار مهم است که شروع ایمان مسیحی را بدانید. اگر در ایمانتان شروع به انجام کارهای نیک کنید تا در نظر خدا جایگاهی پیدا کنید، آنوقت است که راه را به خطا رفته اید. در اینصورت همواره با محکومیت روبرو خواهید شد. دلیل هم این است که شما سعی دارید پارسایی را از طریق اعمال کسب کنید که امری محال است. اما اگر این را بدانید که بخاطر کار خداوندمان عیسی مسیح و ایمان ما به اوست که ما با پارسایی و نجات ایمانمان را آغاز کرده و همه اینها به عنوان هدیه ( از طریق فیض ) به ما داده شده است، آن وقت است که می توانید در ایمان به پیش رفته و اعمال نیکویی که خدا برایتان مهیا کرده است را به انجام رسانید. در این صورت است که دیگر اعمال نیکو مقصود رابطه تان با خدا نیست بلکه ثمرات این رابطه است. و صد البته که خدا می خواهد که ما ثمرات بیشتری به درگاه او بیاوریم. همانطور که عیسی مسیح در یوحنا 15:8 می فرماید:

" جلال پدر من در اين است که شما ميوه بسيار آوريد؛ و اين‌‌گونه شاگرد من خواهيد شد. "

افسسیان 2: 8-10 رابطه فیض و اعمال را به خوبی شرح می دهد:

" زيرا به فيض و از راه ايمان نجات يافته‌ايد - و اين از خودتان نيست، بلکه عطاي خداست - و نه از اعمال، تا هيچ‌کس نتواند به خود ببالد. زيرا ساخته دست خداييم، و در مسيحْ عيسي آفريده شده‌ايم تا کارهاي نيک انجام دهيم، کارهايي که خدا از پيش مهيا کرد تا در آنها گام برداريم. "

گرچه از طریق اعمال نجات نیافته ایم، اما در عیسی مسیح آفریده شده ایم تا کارهای نیکو انجام دهیم، کارهایی که خدا از پیش مهیا کرده تا در آنها گام برداریم. به بیان دیگر اعمال بر نجات ما مقدم نیستند، بلکه یقیناً به دنبال آنند! ما به عنوان کسانی که ادعای مسیحی بودن می کنند، باید به مسیحوار زندگی کنیم، قدم برداریم، کارهایی که کلام می گوید را انجام دهیم و در اعمال نیکویی که خدا برای ما مهیا کرده گام برداریم.

و اما برای جمع بندی: نجات از توسط فیض و از طریق ایمان حاصل می شود. نجات از اعمال نیست! از سوی دیگر هم ایمان آوردن ما پایان کار نیست. باید به پیش رفته و چیزهایی را که خدا برای ما مهیا کرده است را بطلبیم و بیابیم و ثمراتمان را به حضور خداوند ببریم. همانطور که عیسی مسیح گفت "هر درختی را از میوه اش می توان شناخت" (لوقا 6: 44). یعقوب حتی فراتر رفته و می گوید "ایمان بدون عمل مرده است" (یعقوب 2: 26). ثمرات زندگیمان نشان می دهد که ایمانمان، ایمانی حقیقی و زنده است و یا غیرحقیقی و مرده. ( در آن صورت ایمانمان یک اعتراف پوچ در جایی و در زمانی خواهد بود). به عبارت دیگر، آیا نجات یافته اید؟ اگر پاسخ مثبت است، پس مانند نجات یافتگان گام بردارید! افسسیان 5: 8 و 10-11 ما را تشویق کرده می گوید:

" شما زماني تاريکي بوديد، امّا اکنون در خداوندْ نور هستيد. پس همچون فرزندان نور رفتار کنيد. ... بسنجيد که مايه خشنودي خداوند چيست. در کارهاي بي‌ثمر تاريکي سهيم نشويد، بلکه آنها را افشا کنيد. "