کتاب مقدس هیچ تعلیم صریحی درباره سوزاندن جسد نمی دهد. مواردی در عهد عتیق از افرادی است که سوخته می شدند تا بمیرند (اول پادشاهان 18:16؛ دوم پادشاهان 6:21) و مواردی که استخوانهای انسان سوزانیده می شد (دوم پادشاهان 16:23-20)، اما اینها نمونه هایی از سوزاندن جسد نیست. جالب توجه است که در دوم پادشاهان 16:23-20، سوزاندن استخوانهای انسان روی مذبح، مذبح را نجس ساخت. در عین حال، هیج جایی در شریعت عهد عتیق حکم نمی کند که جسد انسان مرده سوزانده نشود، و یا نمی گوید که لعنت یا داوری بر کسی که جسدش سوزانیده می شود قرار می گیرد.

سوزاندن جسد، در روزگار کتاب مقدس صورت می گرفت، اما رسمی نبود که در میان قوم اسرائیل یا ایمانداران عهد جدید رایج باشد. در فرهنگهای روزگار کتاب مقدس، روش معمول برای دورانداختن جسد انسان این بود که در مقبره یا در غار یا در زمین دفن می کردند (پیدایش 19:23؛ 9:35؛ دوم تواریخ 14:16؛ متی 60:27-66). هر چند که تدفین رسم رایجی بود، اما هیچ کجای کتاب مقدس حکم نمی کند که تدفین کردن تنها شیوه مجازِ دورانداختن جسد است.

آیا سوزاندن جسد چیزی است که یک مسیحی بتواند آن را لحاظ کند؟ باز هم می گویم که دستور صریح کتاب مقدسی بر علیه سوزاندن جسد وجود ندارد. برخی از ایمانداران به عمل سوزاندن جسد اعتراض می کنند بر این مبنا که این عمل ملاحظه نمی کند که روزی خدا بدنهای ما را زنده خواهد کرد و قیام خواهد داد و بدنهایمان را با جان/روحمان یکی خواهد کرد (اول قرنتیان 35:15-58؛ اول تسالونیکیان 16:4). اما سوزانیده شدن جسد، باعث نمی شود که کار خدا برای رستاخیز آن بدن دشوارتر شود. اجساد مسیحیانی که هزار سال پیش مرده اند، تا کنون کاملاً تبدیل به خاکستر شده اند. و این به هیچ وجه باعث نخواهد شد که خدا نتواند بدنهایشان را رستاخیز دهد. اولاً خداست که آنها را آفرید؛ پس بازآفرینی آنها کار دشواری برای او نخواهد بود. سوزاندن جسد چیزی جز "تسریع" فرآیند تبدیل شدن جسد به خاکستر نیست. خدا به همان اندازه که قادر است تا بقایای جسد شخص سوزانیده نشده را زنده کند، قادر است تا بقایای شخص سوزانیده شده را زنده کند. موضوع تدفین یا سوزاندن جسد در حدود آزادی مسیحی است. شخصی یا خانواده ای که به این مسئله می پردازد، باید برای دریافت حکمت دعا کند (یعقوب 5:1) و از باوری که در پی آن می آید پیروی کند.

منبع : gotquestions.org/Farsi