نرم افزار نوید

عضویت در خبرنامه

امروز جمعه
۱۴۰۳/۱/۱۰

کتاب مقدس درباره اوتانازی یا مرگ آسان یا خودکشی کمکی چه می گوید؟

نوشته شده توسط 

 

اوتانازی یا مرگ آسان که گاهی اوقات «کشتن رحیمانه» نامیده می شود، می تواند مسئله دشواری باشد. از طرفی ما نمی خواهیم که زندگی شخص دیگری را در دستان خود بگیریم و نابهنگام به آن پایان دهیم. از طرفی دیگر، نمی خواهیم که پروسه ی مردن را بیش از حد ضرورت طولانی کنیم، یعنی اینکه می خواهیم که زندگی را حفظ کنیم، اما مرگ را طولانی نکنیم. در چه برهه ای است که ما اجازه می دهیم که شخص بمیرد و اقدامات بیشتری را برای ادامه دادن زندگی اش انجام ندهیم؟

مسئله ای مرتبط با این موضوع، خودکشی کمکی است. اساساً کسی که در صدد خودکشی کمکی است در صدد آن است که با رضایت خود و با کمک فردی دیگر بمیرد تا بدین گونه مرگ، سریع و بدون درد باشد. شخصی که به خودکشی کمک می کند، با تهیه مقدمات و با تهیه تجهیزات مورد نیاز مرگ را تسهیل می کند؛ اما شخصی که در صدد مردن است کسی است در واقع این پروسه را آغاز می کند. فرد تسهیل کننده با اتخاذ رویکرد «دست زدن موقوف» به خودِ مرگ، از اتهامات قتل دوری می کند. حامیان خودکشی کمکی در تلاش هستند تا با استفاده از واژگانی مثل «مرگِ با شرافت» برداشت مثبتی از خودکشی کمکی بکنند. اما «مرگِ با شرافت» باز هم مرگ است، «خودکشی کمکی» باز هم خودکشی است، و خودکشی درست نیست.

ما در فرهنگی زندگی می کنیم که گاهی اوقات «فرهنگ مرگ» توصیف می شود. دهه ها هست که سقط جنین بنا به تقاضا صورت می گیرد. اکنون برخی ها به طور جدی بچه کشی را مطرح می کنند. و مرگ آسان به عنوان شیوه ای امکان پذیر برای حل مشکلات گوناگون مالی و اجتماعی ترویج یافته است. این تمرکز به مرگ که به عنوان پاسخی به مشکلات جهان مطرح می شود، واژگونی کامل مدل کتاب مقدسی است. مرگ یک دشمن است (اول قرنتیان 26:15). زندگی، هدیه ای است مقدس از سوی خدا (پیدایش 7:2). خدا وقتی که بین زندگی و مرگ به قوم اسرائیل حق انتخاب می دهد، به اسراییل می گوید که «زندگی را انتخاب کن» (تثنیه 19:30). مرگ آسان هدیه را رد می کند و لعنت را در آغوش می گیرد.

این حقیقت بسیار مهم که خدا حاکم مطلق است، ما را به این نتیجه گیری سوق می دهد که مرگ آسان و خودکشی کمکی نادرست هستند. ما می دانیم که مرگ جسمانی برای ما که موجوداتی فانی هستیم، اجتناب ناپذیر است (مزمور 48:89؛ عبرانیان 27:9). اما تنها خداست که حاکم بر زمان و چگونگی مرگ شخص است. ایوب در ایوب 23:30 شهادت می دهد که «نیک می دانم که مرا به دیار مرگ خواهی آورد، به خانه ای که برای همه زندگان مقرر است.» جامعه 8:8 بیان می کند که «هیچ انسانی را بر روح قدرت نیست تا آن را باقی نگاه دارد، و نه هیچ کس را بر روز مرگ خویش سلطه ای.» خداست که حرف آخر را بر مرگ می زند (نگاه کنید به اول قرنتیان 26:15، 54-56؛ عبرانیان 9:2، 14-15؛ مکاشفه 4:21). مرگ آسان و خودکشی کمکی تلاش انسان است تا اقتدار را از خدا به چنگ گیرد.

مرگ، پیشامدی طبیعی است. گاهی اوقات خدا اجازه می دهد که شخصی برای مدتی طولاتی پیش از فرارسیدن مرگش رنج بکشد؛ در مواقع دیگر، رنج شخص کوتاه می شود. هیچ کسی از رنج کشیدن لذت نمی برد، اما این دلیلی نمی شود که تعیین کنیم که شخص باید بمیرد. اغلب اوقات، مقاصد خدا از طریق رنج کشیدن شناخته می شود. «در زمان سعادتمندی، شادمان باش و در روز مصیبت، تامل نما؛ زیرا که این را نیز همچون آن دیگر خدا ساخته است» (افسسیان 14:7). رومیان 3:5 تعلیم می دهد که مصیبت، بردباری به بار می آورد. خدا به فکر آنانی است که برای مرگ فریاد می کشند و آرزومندند که به رنج و مصیبتشان پایان دهند. خدا در زندگی هدف می دهد حتی تا دم آخر. تنها خداست که می داند چه چیز بهترین است، و زمان بندی او حتی در مورد زمان مرگ افراد کامل و بی نقص است.

ما هرگز نباید در صدد آن باشیم که نا به هنگام به زندگی خاتمه دهیم، اما نباید به شیوه های غیرعادی برای حفظ زندگی روی بیاوریم. تسریع کردن مرگ به شیوه فعال نادرست است؛ اینکه از مراقبتهای پزشکی دریغ کنیم نیز می تواند غلط باشد؛ اما اینکه بگذاریم که مرگ به طور طبیعی در شخص بیماری که ناعلاج است اتفاق بیافتد، ضرورتاً اشتباه نیست. هر کسی که با این مسئله روبرو می شود، باید دعا کند و از خدا طلب حکمت کند (یعقوب 5:1). و همه ما باید گفتار سی. اِوِرِت کوپ، پزشک ارشد پیشین را به یاد داشته باشیم که توصیه می کند که طبابت «نه می تواند شفا دهنده ما و نه کُشنده ما باشد» (برگرفته از KOOP, The Memoirs of America’s Family Doctor، نوشته سی.اورت کوپ، انتشارات Random House، 1991).

منبع : gotquestions.org/Farsi

 

 

مطالب خود را به همگان انتقال دهید
با ما در تماس باشید

نصیحت های کتاب مقدس

گزیده ای از موعظه های عیسی