اگر «اراده آزاد» بدان معناست که خدا به انسانها فرصت داده تا انتخابهایی را بکنند که در واقع بر سرنوشتشان تاثیر می گذارد، بله، انسانها اراده ای آزاد دارند. وضعیت گناه آلود کنونی جهان مستقیماً به انتخابهایی که آدم و حوا انجام دادند متصل است. خدا بشریت را در صورت خود آفرید و آن شامل توانایی انتخاب می شد.

اما اراده آزاد بدان معنی نیست که بشر بتواند کاری بکند که خدا را خشنود سازد. انتخابهای ما محدود است به آنچه که با طبیعت ما سازگار است. برای مثال، ممکن است انسانی انتخاب کند که از روی پل عبور کند یا از آن عبور نکند؛ آنچه که انتخاب نمی کند پرواز کردن از روی پل است چون طبیعتش او را از پرواز کردن باز می دارد. به طرز مشابهی، انسان نمی تواند انتخاب کند که خود را عادل یا پارسا سازد چرا که ذاتِ (گناه) او، او را از لغو کردن جرم و تقصیرش باز می دارد (رومیان 23:3). پس، اراده آزاد بوسیله ذات شخص، محدود می شود.

این محدودیت، مسئولیت پذیری ما را سبک نمی کند. کتاب مقدس خیلی روشن می گوید که نه تنها ما توانایی انتخاب را داریم، بلکه مسئولیت این را داریم که حکیمانه انتخاب کنیم. خدا در عهد عتیق قومی را انتخاب کرد (قوم اسرائیل)، اما با این حال، افراد در آن قوم ملزم بودند که انتخاب کنند که از خدا اطاعت کنند. و افراد در خارج از اسرائیل نیز قادر بودند که انتخاب کنند که به خدا ایمان آورند و او را پیروی کنند (همانند روت و راحاب).

در عهد جدید، بارها و بارها به گناهکاران حکم شده است که «توبه کنند» و «ایمان آورند» (متی 2:3؛ 17:4؛ اعمال 19:3؛ اول یوحنا 23:3). هر دعوتی به توبه، دعوتی است به انتخاب کردن. حکم به ایمان آوردن این فرض را می دارد که شنونده می تواند انتخاب کند که از حکم اطاعت کند.

عیسی مشکل برخی از بی ایمانان را شناسایی کرد و به آنان گفت «شما نمي‌خواهيد نزد من آييد تا حيات يابيد» (یوحنا 40:5). واضح است که آنها اگر می خواستند، می توانستند بیایند؛ مشکلشان این بود که آنها انتخاب نکردند که بیایند. «انسان هر‌‌چه بکارد، همان را درو خواهد کرد» (غلاطیان 7:6)، و آنانیکه نجات نیافتند، «هیچ عذری ندارند» (رومیان 20:1-21).

اما انسان چگونه می تواند اصلاً آنچه را که نیکوست انتخاب کند در حالیکه محدود به طبیعتی گناه آلود است؟ تنها بواسطه فیض و قدرت خداست که اراده آزاد حقیقتاً «آزاد» می شود به طوریکه قادر شود تا نجات را انتخاب کند (یوحنا 16:15). این روح القدس است که در اراده شخص و از طریق اراده او کار می کند تا شخص را از نو متولد کند (یوحنا 12:1-13) و به او طبیعتی تازه دهد «که آفريده شده است تا در پارسايي و قدّوسيت حقيقي، شبيه خدا باشد» (افسسیان 24:4). نجات، کار خداست. در عین حال، انگیزه های ما، تمایلات ما، و کارهای ما ارادی و داوطلبانه است، و ما براستی برای آنها پاسخگو هستیم.

منبع : gotquestions.org/Farsi