ایمان داران دارای روح مسیح هستند، که امید جلال در میان آنهاست (کولسیان ۲۷:۱) .کسانی که در روح سلوک می‌کنند تقدس را روزانه و به تدریج به بار می آورند. این را انتخاب آگاهانه ی ایمان به روح القدس برای هدایت او در اندیشه، گفتار و عمل به ارمغان آورده است ( رومیان ۱۴:۶-۱۱) .قصور در تکیه بر روح القدس در هدایت باعث می شود که ایماندار بر اساس فراخوانی و معیاری که نجات برای او فراهم می کند زندگی‌ نکند. ( یوحنا ۳:۳، افسسیان ۱:۴، فیلیپیان۲۷:۱) .ما می‌توانیم بفهمیم که در روح سلوک می کنیم اگر زندگی ما میوه ی روح که عشق، شادی، صلح، صبر، مهربانی، خوبی، وفاداری، نجابت، و خویشتن داریست را به ارمغان می آورد (غلاطیان۲۲:۵ ، ۲۳) .پربودن (سلوک) با روح همان‌ است که اجازه دهیم کلام مسیح (کتاب مقدس) ، در ما عمیقاً سکنی گزیند (کولسیان ۱۶:۳ ).

نتیجه ی آن قدردانی، سرود خواندن، و شادی است ( افسسیان ۲۰:۵-۱۸، کولسیان ۱۶:۳) .فرزندان خدا با روح خدا هدایت می‌شوند (رومیان ۱۴:۸ ) .هنگامی که مسیحیان انتخاب کنند که در روح سلوک نکنند، در نتیجه گناه ورزند و او را محزون سازند، بازگشت و اصلاح از طریق اعتراف به کار نادرست فراهم شده است (افسسیان ۳۰:۴ ؛ اول یوحنا ۹:۱) . "سلوک در روح" پیروی از هدایت روح است. لازم است که "با روح" سلوک کنیم تا به او اجازه دهیم که قدم‌های مان را هدایت کند و ذهنمان را با آن همنوا سازد. به طور خلاصه، همانطور که ما مسیح را توسط ایمان دریافت کرده ایم، او از ما می‌خواهد که با ایمان در او سلوک کنیم، تا زمانی که به آسمان برده شویم و از ارباب خود بشنویم : "آفرین" (کولسیان۵:۲ ؛ متی ۲۳:۲۵).

منبع : gotquestions.org/Farsi