درحالیکه کتاب مقدس یک کتاب یکپارچه است، تفاوتهایی بین عهد عتیق و عهد جدید وجود دارند. در طرق بسیاری این دو مکمل هم هستند. عهد عتیق شالوده اصلی است؛ عهد جدید بر پایه آن شالوده با مکاشفات بیشتری از طرف خدا بنا شده است. عهد عتیق اصولی را پایه ریزی می کند که گویای حقایق عهد جدید می باشند. عهد عتیق شامل نبوتهای بسیاری است که در عهد جدید محقق شده است. عهد عتیق تاریخ یک قوم را عرضه می کند، درحالیکه عهد جدید بر یک شخص تمرکز می کند. عهد عتیق غضب خدا را بر علیه گناه نشان می دهد (با نگاهی کوتاه به فیض او)؛ عهد جدید فیض خدا را نسبت به گناهاکاران نشان می دهد (با نگاهی کوتاه به غضب او).

عهد عتیق یک مسیح را پیشگویی می کند (نگاه کنید به اشعیا 53)، و عهد جدید آشکار می کند که آن مسیح کیست (یوحنا 25:4-26). عهد عتیق اهدای شریعت خدا را ثبت می کند و عهد جدید نشان می دهد که چگونه عیسی مسیح آن شریعت را کامل و محقق کرد (متی 17:5؛ عبرانیان 9:10). در عهد عتیق، ساز و کار خدا عمدتاً با قوم برگزیده اش یعنی یهود است؛ در عهد جدید، ساز و کار خدا عمدتاً با کلیسایش است (متی 18:16). برکات جسمانی تحت عهد عتیق (تثنیه 9:29) جایش را به برکات روحانی تحت عهد جدید می دهد (افسسیان 3:1).

نبوتهای عهد عتیق در رابطه با آمدن مسیح، اگرچه به طوری باورنکردنی به تفصیل بیان شده است، اما شامل مقداری ابهامات است که در عهد جدید برطرف شده است. به طور مثال، اشعیا درباره مرگ مسیح (اشعیا 53) و تاسیس برقراری پادشاهی مسیح (اشعیا 26) می گوید، بدون اینکه به ترتیب زمانی این دو واقعه اشاره کند – هیچ اشاره ای حتی جزئی وجود ندارد که واقعه رنج و واقعه برقراری پادشاهی ممکن است بوسیله دوره هزاره از هم جدا شوند. در عهد جدید، روشن می شود که مسیح دو ظهور دارد: در ظهور نخست او رنج می بیند و می میرد (و قیام می کند)، و در دومی او پادشاهی اش را برقرار خواهد کرد.

از آنجا که مکاشفه خدا در کتاب مقدس، پیشرونده است، عهد جدید اصول را روشن تر از آنچه در عهد عتیق مطرح شده نشان می دهد. کتاب عبرانیان توضیح می دهد که چطور عیسی کاهن اعظم حقیقی است و چطور قربانی واحد او جایگزین تمام قربانیهای پیشین می شود، قربانی هایی که صرفاً سایه ای از امور آینده بودند. بره فصح عهد عتیق (عزرا 20:6) تبدیل به بره خدا در عهد جدید می شود (یوحنا 29:1). عهد عتیق به ما شریعت را می دهد. عهد جدید روشن می کند که شریعت وسیله ای بود که نیاز به نجات را به انسانها نشان دهد و هرگز بر آن نبوده که وسیله ی نجات باشد (رومیان 19:3).

عهد عتیق نشان داد که فردوس برای آدم از دست رفت. عهد جدید نشان می دهد که چطور فردوس از طریق آدم دوم (مسیح) بدست آورده می شود. عهد عتیق اعلان می کند که انسان به واسطه گناه از خدا جدا شد (پیدایش 3)، و عهد جدید اعلان می کند که انسان می تواند رابطه اش را با خدا احیا کند (رومیان 3-6). عهد عتیق زندگی مسیح را پیشگویی می کند. اناجیل زندگی عیسی را ثبت می کنند، و رسالات زندگی او را تفسیر می کنند و اینکه ما چگونه باید به تمام آنچه انجام داده است پاسخ دهیم.

به طور خلاصه، عهد عتیق شالوده را برای آمدن مسیح قرار می دهد که خودش را به خاطر گناهان جهان قربانی می کند (اول یوحنا 2:2). عهد جدید خدمت عیسی مسیح را ثبت می کند و سپس آنچه را او انجام داد، و اینکه چه پاسخی باید در قبال او بدهیم را پس نگری می کند. هم عهد عتیق و هم عهد جدید همان خدای رحیم و عادل را آشکار می کنند که گناه را محکوم می کند، اما اشتیاق دارد که گناهکاران را از طریق یک قربانی کفاره ای نجات دهد. در هر دو عهد، خدا خودش را به ما آشکار می کند و به ما نشان می دهد چطور می توانیم از طریق ایمان به سوی او بیاییم (پیدایش 6:15؛ افسسیان 8:2).

منبع : gotquestions.org/Farsi