فصل 9
1 حكمت، خانه خود را بنا كرده، و هفت ستونهای خویش را تراشیده است.
2 ذبایح خود را ذبح نموده و شراب خود را ممزوج ساخته و سفره خود را نیز آراسته است.
3 كنیزان خود را فرستاده، ندا كرده است، بر پشتهای بلند شهر:
4 «هر كه جاهل باشد به اینجا بیاید، و هر كه ناقص‌العقل است،» او را می‌گوید.
5 «بیایید از غذای من بخورید، و از شرابی كه ممزوج ساخته‌ام بنوشید.
6 جهالت را ترك كرده، زنده بمانید، و به طریق فهم سلوك نمایید.
7 هر كه استهزاكننده را تأدیب نماید، برای خویشتن رسوایی را تحصیل كند، و هر كه شریر را تنبیه نماید برای او عیب می‌باشد.
8 استهزاكننده را تنبیه منما مبادا از تو نفرت كند، اما مرد حكیم را تنبیه نما كه تو را دوست خواهد داشت.
9 مرد حكیم را پند ده كه زیاده حكیم خواهد شد. مرد عادل را تعلیم ده كه علمش خواهد افزود.
10 ابتدای حكمت ترس خداوند است، و معرفتِ قدوسْ فطانت می‌باشد.
11 زیرا كه به واسطه من روزهای تو كثیر خواهد شد، و سالهای عمر از برایت زیاده خواهد گردید.
12 اگر حكیم هستی، برای خویشتن حكیم هستی. و اگر استهزا نمایی به تنهایی متحمّل آن خواهی بود.»
13 زن احمق یاوه‌گو است، جاهل است و هیچ نمی‌داند،
14 و نزد در خانه خود می‌نشیند، در مكانهای بلند شهر بر كرسی،
15 تا راه‌روندگان را بخواند، و آنانی را كه به راههای خود براستی می‌روند.
16 هر كه جاهل باشد به اینجا برگردد، و به ناقص‌العقل می‌گوید:
17 «آبهای دزدیده شده شیرین است، و نان خفیه لذیذ می‌باشد.»
18 و او نمی‌داند كه مردگان در آنجا هستند، و دعوت‌شدگانش در عمقهای هاویه می‌باشند.