فصل 12
1 پس ایوب در جواب گفت:
2 «به درستی كه شما قوم هستید، و حكمت با شما خواهد مُرد.
3 لیكن مرا نیز مثل شما فهم هست، و از شما كمتر نیستم. و كیست كه مثل این چیزها را نمی‌داند؟
4 برای رفیق خود مسخره گردیده‌ام. كسی‌كه خدا را خوانده است و او را مستجاب فرموده، مرد عادل و كامل، مسخره شده است.
5 در افكار آسودگان، برای مصیبت اهانت است. مهیا شده برای هركه پایش بلغزد.
6 خیمه‌های دزدان به سلامت است و آنانی كه خدا را غضبناك می‌سازند ایمن هستند، كه خدای خود را در دست خود می‌آورند.
7 «لیكن الا´ن از بهایم بپرس و تو را تعلیم خواهند داد. و از مرغان هوا و برایت بیان خواهند نمود.
8 یا به زمین سخن بران و تو را تعلیم خواهد داد، و ماهیان دریا به تو خبر خواهند رسانید.
9 كیست كه از جمیع این چیزها نمی‌فهمد كه دست خداوند آنها را به جا آورده است،
10 كه جان جمیع زندگان در دست وی است، و روح جمیع افراد بشر؟
11 آیا گوش سخنان را نمی‌آزماید، چنانكه كام خوراك خود را می‌چشد؟
12 نزد پیران حكمت است، و عمر دراز فطانت می‌باشد.
13 لیكن حكمت و كبریایی نزد وی است. مشورت و فطانت از آن او است.
14 اینك او منهدم می‌سازد و نمی‌توان بنا نمود؛ انسان را می‌بندد و نمی‌توان گشود.
15 اینك آبها را باز می‌دارد و خشك می‌شود، و آنها را رها می‌كند و زمین را واژگون می‌سازد.
16 قوّت و وجود نزد وی است. فریبنده و فریب‌خورده از آن او است.
17 مشیران را غارت‌زده می‌رباید، و حاكمان را احمق می‌گرداند.
18 بند پادشاهان رامی‌گشاید و در كمر ایشان كمربند می‌بندد.
19 كاهنان را غارت زده می‌رباید، و زورآوران را سرنگون می‌سازد.
20 بلاغت معتمدین را نابود می‌گرداند، و فهم پیران را برمی‌دارد.
21 اهانت را بر نجیبان می‌ریزد و كمربند مقتدران را سست می‌گرداند.
22 چیزهای عمیق را از تاریكی منكشف می‌سازد، و سایه موت را به روشنایی بیرون می‌آورد.
23 امّت‌ها را ترقّی می‌دهد و آنها را هلاك می‌سازد؛ امّت‌ها را وسعت می‌دهد و آنها را جلای وطن می‌فرماید.
24 عقل رؤسای قوم‌های زمین را می‌رباید، و ایشان را در بیابان آواره می‌گرداند، جایی كه راه نیست.
25 در تاریكی كورانه راه می‌روند و نور نیست. و ایشان را مثل مستان افتان و خیزان می‌گرداند.