چیزی که خدا برای مسیحیان درنظر داشت این نبود که فقط ایمان آورند، هیچ تغییری نکنند و همان درختی باشند و همان ثمری را بدهند که قبلاً می دادند. مثمر ثمر بودن ما برای خدا اهمیت دارد. خواست خدا این نیست که شما تنها در جریان زندگی به روان باشید.

محور اصلی زندگی مسیحی چیست؟ محور اصلی در یک زندگی مسیحی شناخت خدا، پسرش عیسی مسیح و آوردن ثمرات می باشد. عیسی در انجیل یوحنا گفت:

یوحنا 14: 16

" شما مرا برنگزيديد، بلكه من شما را برگزيدم و شما را مقرّر كردم تا شما برويد و ميوه آوريد و ميوه شما بماند تا هر چه از پدر به اسم من طلب كنيد به شما عطا كند.

همچنین پولس در رومیان 7: 4 گفت:

" بنابراين، اي برادرانِ من، شما نيز بوساطت جسد مسيح براي شريعت مرده شديد تا خود را به ديگري پيونديد، يعني با او كه از مردگان برخاست، تا بجهت خدا ثمر آوريم."

عیسی در مثال برزگر درباره چهار نوع از افراد سخن می گوید که کلام خدا را می شنوند. در دسته دوم و سوم کسانی بودند که بی ثمر ماندند در حالی که آخرین گروه کسانی بودند که "كلام را شنيده، آن را مي فهمد و بارآور شده، بعضي صد و بعضي شصت و بعضي سي ثمر مي آورد." (متی 13: 23).

پس بنابراین چیزی که خدا برای مسیحیان درنظر داشت این نبود که فقط ایمان آورند، هیچ تغییری نکنند و همان درختی باشند و همان ثمری را بدهند که قبلاً می دادند. مثمر ثمر بودن ما برای خدا اهمیت دارد. بگذارید تکرار کنم: خواست خدا این نیست که شما تنها در جریان زندگی به روان باشید. خدا شما را مخلوقی یکتا خلق نمود، به شما عطیه داد. بله خود خود شما. و به شما مأموریتی داد: تا بروید و ثمر آورید. کمی جلوتر می بینیم که ثمر آوردن چگونه است، اما این را به خاطر داشته باشید. خدا به تک تک فرزندانش عطیه داده است. خدا از جوانترین تا مسن ترین، از فقیرترین تا ثروتمندترین و از بی سواد تا باسوادترین فرزندانش را بطور منحصر به فردی عطیه داده است و می خواهد که آنها ثمر بسیار آورند. خداوند باز در یوحنا باب 15 گفت:

یوحنا 15: 8

" جلال پدر من آشكارا مي‌شود به اين كه ميوه بسيار بياوريد و شاگرد من بشويد."

و یوحنا 15: 1-2

" «من تاك حقيقي هستم و پدر من باغبان است. ... هر چه ميوه آرد آن را پاك مي‌كند تا بيشتر ميوه آورد."

وقتی فرزندان ثمر می آورند، پدر وجد می کند. می بینیم که او از آنهایی که ثمر آورند بطور ویژه ای مراقبت کرده و آنها را پاک می سازد تا بیشتر ثمر آورند! پدر تنها نمی خواهد که در تاک شاخه داشته باشد ... بلکه می خواهد که شاخه هایی بسیار پرثمر داشته باشد. شاخه هایی که تا بالاترین حد ظرفیت خود ثمر می آورند. امروزه بسیاری از مسیحیان بی حرکت در گوشه ای نشسته اند و منتظرند تا شخص دیگری، یک "حرفه ای" بیاید و"نقش آنها را بازی کند" زیرا آنها می گویند که ما "حرفه ای" نیستیم. اما پطرس و دیگران (که اکثراً ماهیگیر بودند) در قرن اول نیز در این مورد "حرفه ای" نبودند. آنها فارق التحصیل از هیچ مدرسه مذهبی نبودند و احتیاجی هم به چنین چیزی نداشتند! تنها مدرکی که داشتند در ماهیگیری بود! افراد دیگری نیز هستند که با اینکه ایمان آورده اند اما تغییر مشهودی در زندگی شان صورت نگرفته است. اصلاً زندگی مسیحی بدون تغییر و بدون ثمر کاملاً ضد و نقیض است. با این گفته نیز منظورم این نیست که مسیحیان پرحرارت که برای خدا و کلامش غیورند، مرتکب خطا نمی شوند. آنها نیز خطا می کنند! اما مسیحیان پرشور صدای اکثریت را نادیده می گیرند که می گوید "هم رنگ جماعت شو ... دیگر کلیسا رفتن، روی صندلی های کلیسا نشستند، سرود خواندن، گوش کردن به موعظه و سپس به خانه آمدن و فراموش کردن همه چیز تا یکشنبه دیگر کافی است". مسیحیان پرشور به این گفته تن در نمی دهند و به کم قانع نمی شوند. دید آنها به خداست و می خواهند که در او رشد کنند. می خواهند به او و پسرش نزدیک و نزدیک تر شوند. می خواهند تا حد امکان مسیح را در زندگی شان نشان دهند. مسیحیان پرشور اشتیاق ثمر آوردن و رویای مسیح را دارند. و خبر این است که خدا می خواهد شما نیز یکی از آنها باشید. می خواهد شما نیز یک مسیحی پرحرارت باشید. و یا به بیان دیگر، می خواهد یک مسیحی باشید که مشتاق خداست. یک مسیحی گرم و نه ولرم (مکاشفه 3: 15). می خواهد مسیحی ای باشید که شکوفه داده و تا بیشترین حد ممکن ثمر آورد. این محور اصلی زندگی مسیحی است.

ثمره: اولویت ها و بی حاصلی

همانطور که دیدیم میوه آوردن بسیار خدا را نیز بسیار جلال می دهد. برای میوه آوردن بسیار باید (همانطور که این را نیز در آیات دیدیم) در تاک یعنی در خداوند عیسی مسیح بمانیم. باید با انجام کارهایی که پدر را خشنود می سازد مشتاقانه در پی خشنودی او باشیم. اگر تلاش و هدف زندگی مان بر این باشد، ثمر بسیار به بار می آید. اما همانطور که مشخص است، برای این کار باید خدا و کارهای وی را در اولویت اول زندگی مان قرار دهیم. یا به بیان دیگر، اگر چیزی ثمر دادن مان را به خطر می اندازد، یعنی این خطر را نیز بوجود می آورد که از تاک یعنی مسیح دور شویم و به چیزهای دیگر بپردازیم. همانطور که مسیح در متی 6: 24-34 گفت:

متی 6: 24-34

" هيچ كس دو آقا را خدمت نمي تواند كرد، زيرا يا از يكي نفرت دارد و با ديگري محبّت، و يا به يكي مي چسبد و ديگر را حقير مي شمارد. محال است كه خدا و ممّونا را خدمت كنيد. « بنابراين به شما مي گويم، از بهر جان خود انديشه مكنيد كه چه خوريد يا چه آشاميد و نه براي بدن خود كه چه بپوشيد. آيا جان، از خوراك و بدن از پوشاك بهتر نيست؟ مرغان هوا را نظر كنيد كه نه مي كارند و نه مي دروند و نه در انبارها ذخيره مي كنند و پدر آسماني شما آنها را مي پروراند. آيا شما از آنها بمراتب بهتر نيستيد؟ و كيست از شما كه به تفكّر بتواند ذراعي بر قامت خود افزايد؟ و براي لباس چرا مي انديشيد؟ در سوسنهاي چمن تأمل كنيد، چگونه نمو مي كنند! نه محنت مي كشند و نه مي ريسند! ليكن به شما مي گويم سليمان هم با همه جلال خود چون يكي از آنها آراسته نشد. پس اگر خدا علف صحرا را كه امروز هست و فردا در تنور افكنده مي شود چنين بپوشاند، اي كم ايمانان آيا نه شما را از طريق اوّلي؟ پس انديشه مكنيد و مگوييد چه بخوريم يا چه بنوشيم يا چه بپوشيم. زيرا كه در طلب جميع اين چيزها امّت ها مي باشند. امّا پدر آسماني شما مي داند كه بدين همه چيز احتياج داريد. ليكن اوّل ملكوت خدا و عدالت او را بطلبيد كه اين همه براي شما مزيد خواهد شد. پس در انديشه فردا مباشيد زيرا فردا انديشه خود را خواهد كرد. بدي امروز براي امروز كافي است. "

امت ها و بی ایمانان به این می اندیشند که چه بخورند، چه بنوشند و چه بپوشند. اما ما نباید چنین باشیم. باید اولویت اول و مهمترین چیز برای ما ملکوت خدا و عدالت او باشد.

امروز بیشتر از هر زمان دیگر چیزهایی در زندگی هایمان هستند که برای بدست آوردن توجه و زمان ما با هم رقابت می کنند. امروز بیشتر از هر زمان دیگر، گزینه های بسیاری به ما پیشنهاد می شود. هیچ زمانی در تاریخ نبوده که یک شخص به این اندازه گزینه در پیش رو داشته باشد. شخص می تواند تلویزیون را روشن کند و از میان صد ها کانال انتخاب کند. می تواند به فروشگاه های عرضه رسانه برود و از میان صد ها فیلم به انتخاب بپردازد. می تواند به اینترنت برود و زمان خود را صرف انتخاب میان هزاران وب سایت نماید. هیچ عصری در تاریخ نبوده که شخص به این اندازه آزادی انتخاب داشته باشد. اما به همان اندازه که این انتخاب وسیع ممکن است خوب باشد، تمام این کار ها بر سر وقت ما با یکدیگر جدال می کنند. برای یافتن جایگاهی در فهرست اولویت های ما می جنگند و مکانی در درون ما می خواهند. من تماشای فیلم را دوست دارم، اما اگر تعداد زیادی فیلم را تماشا کنم وقتم به هدر می رود، و آنوقت است که پشیمان می شوم. زیرا وقتی به خود می آیم می بینم که زمان کافی با خدا و برای انجام کارهایی که از من خواسته صرف نکرده ام. همچنین دوست دارم که به اینترنت بروم و از این سایت به آن سایت سر بزنم و چیزهایی که دوست دارم را بررسی کنم. اما مسئله اینجاست که اگر زمان زیادی به اینترنت بدهم، تقریباً دیگر زمانی با خدا نخواهم گذراند. باید مراقب این چیزها باشم. زیرا کار اصلی و تنها کار ارزشمند من تنها و تنها خدمت به خداست. اکنون در این عصر تعدد انتخاب باید بیشتر از هروقت دیگر به یاد داشته باشیم که اولویت اصلی و هدف زندگی مان چیست. آن چیزی نیست به جز آوردن میوه بسیاربرای جلال پدر. جز این نیست که خدا را بشناسیم و با تاک که مسیح است مشارکت داشته و توسط او برای جلال پدر ثمر آوریم. این موضوع امروز هم تغییری نکرده و مانند 2000 سال پیش بر جای خود باقی است.

قبل از پایان، موضوع دیگر در این رابطه این است که: عیسی در مثل برزگر در مورد دسته سوم شنوندگان کلام گفت:

مرقس 4: 3-4 و 7

" «گوش گيريد! اينك برزگري بجهت تخم پاشي بيرون رفت. و چون تخم مي پاشيد، ... قدري در ميان خارها ريخته شد و خارها نمّو كرده، آن را خفه نمود كه ثمري نياورد."

و توضیح آن این است که:

مرقس 4: 14 و 18-19

" برزگر كلام را مي كارد. ... و كاشته شده در خارها آناني مي باشند كه چون كلام را شنوند، انديشه هاي دنيوي و غرور دولت و هوس چيزهاي ديگر داخل شده، كلام را خفه مي كند و بي ثمر مي گردد."

کلام کاشته شد اما مانند گیاهی بی حاصل، ثمری نیاورد. چرا؟ زیرا دیگر چیزها وارد شده و جایگاه برتر را از آن خود کردند. این چیزهای دیگر چه بودند؟ اندیشه های دنیوی، غرور دولت و چیزی که در کل به آن هوس چیزهای دیگر گفته می شود. اینها تنها چیزهایی برای از پرت کردن حواس ما و دزدیدن ثمر ماست. در این مورد در مثال مسیح هم دیدیم که ثمر به کلی ربوده شد! در پایان روز همگی ما باید تصمیم بگیریم که در زندگی از پی چه کسی خواهیم رفت؟ می خواهیم با زندگی هایمان چه کنیم؟ آیا می خواهیم زندگی مان را در بی ثمری یعنی همان چیزی که دنیا می خواهد سپری کنیم، یا می خواهیم زندگی هایمان ثمر بدهد و برای جلال خدا میوه بسیار بیاورد؟ انتخاب شما چیست؟ من دومی را انتخاب کرده ام.