فصل   121

1  [سرود درجات] چشمان خود را به سوی کوه‌ها برمیافرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید.

2  اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

3  او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهد خوابید.

4  اینک، او که حافظ اسرائیل است، نمی‌خوابد و به خواب نمی‌رود.

5  خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به دست راستت سایه تو است.

6  آفتاب در روز به تو اذّیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

7  خداوند تو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظ خواهد کرد.

8  خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الآن و تا ابدالآباد.